***** (5 sterren)
Boekgegevens
De IJzerprinses
Julie Kagawa
Uitgeverij Harlequin Young Adult
€ 9,95
ISBN: 9789034755841
Hoewel Meghan het niet makkelijk vond om haar ouders en halfbroertje Ethan
opnieuw achter te laten, wist ze dat ze er niet alleen voor zou staan. Ash, de
winterprins, was immers bij haar en hij hield van haar. Tenminste, dat dacht
ze. Tot hij bij aankomst in het Winterpaleis in een compleet ijskonijn verandert
en hij zich niet meer in haar buurt laat zien. Meghan is rusteloos en eenzaam,
wachtend tot koningin Mab haar bij zich zal roepen. Als dat dan eindelijk gebeurt,
ziet ze ook Ash weer voor het eerst terug. Tot haar grote teleurstelling lijkt
hij haar te negeren en haar toenaderingen keurt hij keihard af. Ze mag hem
zelfs niet meer bij zijn voornaam aanspreken. Het huilen staat haar nader dan
het lachen, iets waar de winterprins Rowan handig gebruik van lijkt te maken.
Tijdens een één op één gesprek met de derde winterprins, de kroonprins Sage,
vallen IJzerfae de zaal binnen, doden Sage en gaan er met de Scepter van de
Seizoenen vandoor. De Winterkoningin vermoedt meteen dat de Zomerkoning
erachter zit en verklaart het Zomerhof de oorlog. Meghan en Ash zullen opnieuw
moeten samenwerken om Nimmernimmer te redden.
Oude bekenden en frisse nieuwelingen
Hij was er even
tussenuit, maar in de IJzerprinses komt hij op volle sterkte weer terug: Puck!
Wat een heerlijk verfrissend karakter is dit toch. Hoewel winterprins Ash mijn
hart doet smelten, is Puck toch één van mijn favoriete personages. Hij geeft
vaart en jeu aan het verhaal en doordat hij meerdere gezichten heeft, is zijn
gedrag niet altijd goed te voorspellen. Uit De IJzerkoning kenden we Puck
vooral als een lichtzinnige plaaggeest, maar in dit tweede deel leren we ook
een heel andere kant van hem kennen. Dan is er natuurlijk ook nog Grimalkin, de
kat, die het vooral "amusant" vindt om Meghan te vergezellen op haar
reizen door Nimmernimmer en de mensenwereld. Ook IJzerhoef keert terug, maar in
een totaal andere setting, die mij erg verraste. Dan is er ook nog een minder
prettig weerzien, namelijk met Virus, een IJzerfae die we liever niet hadden
gekend. Maar naast oude bekenden maken we ook kennis met enkele nieuwe bonte
personages, zoals de excentrieke Donkere Muze, Leanansidhe, die haar eigen
koninkrijk gecreëerd heeft in. Of wat dacht je van Tiaothin, de brutale phoeka
die op Meghan let als ze in het Winterpaleis verblijft?
Een wereldreis is er niets bij…
Ook in dit tweede
deel weet Julie Kagawa de lezer te trakteren op een bijzondere rondreis. Van de
mensenwereld sleept ze ons mee naar het ijzige Winterhof van Tir Na Nog, waarna
we met haar meevluchten naar het Wyltwoud, op weg naar het Zomerhof van
Arcadia. Uiteraard onder kundige leiding van Grimalkin komen we vervolgens
terecht in de stekels, waar we moeten vluchten voor een draak. Zo komen we
terecht in de wondere wereld Tussen, een plek – zoals de naam al suggereert –
die zich tussen de wereld van de Fae en de wereld van de mensen bevindt.
Overigens had deze plaats van mij best iets meer uitgewerkt mogen worden. Maar
ook minder sprookjesachtige plaatsen komen voorbij, hoewel ze wel akelig
herkenbaar zijn. Saaie kantoorpanden en een veelbelovend schoolfeest
bijvoorbeeld…
Soms iets te naïef
Wat ik wel jammer
vond is de ietwat ongeloofwaardige naïviteit van Meghan aan het begin. Ze is
meteen woedend op Ash om hoe hij haar behandelt in het Winterpaleis, terwijl je
als lezer dan je tanden op elkaar bijt om haar reacties, omdat je voelt of weet
dat er meer achter die houding zit. Meerdere keren dacht ik bij mezelf:
"Denk nou eens na!" Dat maakte dat ik Meghans reacties (vooral in het
begin) af en toe een beetje kinderachtig en zelfzuchtig vond. Gelukkig trok dat
na de eerste hoofdstukken weer bij en heb ik daar later geen last meer van
gehad. Daarmee was ze gelukkig een stuk minder naïef dan in het eerste deel.
Mooie combinatie van bestaande en nieuwe elementen
Wat me in het eerste
boek, De IJzerkoning, ook al opviel, is de mooie combinatie van bestaande
elementen en nieuw verzonnen elementen. Puck, Zomerkoning Oberon en zijn
koningin Titania zijn personages die Kagawa niet zelf heeft verzonnen. Ik kende
ze al uit 'A midsummer night's dream' van William Shakespeare. Zelf hou ik daar
wel van; het geeft me altijd een heerlijk gevoel van herkenning en je krijgt
daarmee de indruk dat een schrijver zijn of haar huiswerk heeft gedaan. Door
gedegen research krijgt een boek (ook een fantasy-verhaal) meer fundament.
Overigens is het niet zo dat Kagawa de personages klakkeloos heeft overgenomen.
Zoals eerder vermeld heeft ze hier zelf vele originele nieuwe elementen aan toegevoegd,
waardoor de gebruikte personages tot bloei zijn gekomen en bijna levend uit de
pagina's stappen. Ook de verhaallijn heeft een onverwachte wending, door het
toevoegen van het IJzerhof. Uiteraard in dit tweede deel minder onverwacht,
aangezien we de IJzerfae al kennen uit het eerste deel, maar niettemin blijft
het in de verhalen over Fae een mooie onverwachte twist. Toch past die
eigenlijk uitstekend bij onze moderne wereld van technologische ontwikkelingen.
Ik zeg "ontwikkelingen" en niet "vooruitgang", want ik denk
dat de boodschap die we uit deze mooie serie kunnen halen is dat we door al die
technologische ontwikkelingen niet moeten vergeten om ook onze verbeelding en
ons vermogen om ons te verwonderen moeten blijven gebruiken.
Iets meer rust in het verhaal
Het eerste deel, De
IJzerkoning, was naar mijn gevoel af en toe te druk. Meghan was nog in gevecht
met het ene wezen, of ze werd alweer ontvoerd door een andere. Normaal
gesproken houd ik wel van vaart in een verhaal, maar ik denk dat je dat meer
bereikt door de schrijfstijl dan door een kettingreactie aan actie. In De
IJzerkoning zaten weinig rustige scènes en dat maakte dat als die actiescènes
op een gegeven moment gingen irriteren. In De IJzerprinses is dit gelukkig
anders. De ontmoetingen met bijzondere wezens voelen in dit deel veel beter op
hun plaats en krijgen de tijd om tot hun recht te komen.
Eind goed...
En dan is daar het
einde... Spannend en weer vol verwachting. April 2013, dan kunnen we het derde
deel verwachten: De IJzerkoningin. Tot die tijd kunnen we ons gelukkig nog
vermaken met het gratis e-book, deel 1,5. Deze is te vinden op www.harlequin.nl/gratis-ebooks,
met als titel De Overtocht. Al met al waardeer ik dit tweede deel met vijf sterren,
omdat het las als een trein en bewoond werd door bijzonder levendige
personages.
Deze recensie is al eerder gepubliceerd op www.young-adults.nl, met als titel: 'Terug naar Nimmernimmer en de IJzerfae'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten